Behzad Khodaparasti

  1 کاف نوشته بهزاد خداپرستی ظل آفتاب ظهر چهارشنبه باباعلی صَفَر به درخواس ت نعش جنگو کنار حوض چوسه ایستاده بود و اطراف را   نگاه میکرد . جَنگو سی سال بعد مرگش سه روز بود که از گور در آمده بود و نشسته بود سر قبر خودش و تکان  نمی خورد . تمام بندر خودشان را توی خانه حبس کرده بودند و پلیس بهشت زهرا را محاصره کرده بود اما کسی  جرات نداشت پایش را آن طرف دیوار بگذارد چه برسد به اینکه برود از جنگو بپرسد چه مرگش شده . فقط ده بار  غلام گورکن را برده بودند بازجویی و او هم همان داستان اول را به هزار شکل تعریف کرده بود:«رفتم گور  بِریمَک احمدی را بکنم که دیدم یکی روی   گور جنگو نشسته . رفتم جلو . فقط دیدم چارتکه استخوان است و یک  کفن پُهتیده .  اما از دندان های شکسته اش شناختم . دوران جوانی خودمان زده بودیم شکسته بودیم آقا! فرار کردیم» اینترنت پر بود از ویدیویی که یک سرباز از فاصله هزارمتری گرفته بود و گفته بود که به   نعش شلیک کرده اند اما نتی